Met Youp van ’t Hek zit ik wel vaker op één lijn. Zo ook met zijn sympathie voor het PvdA-raadscommissielid dat een misdadig voorstel van het chemische maffiabedrijf Chemours naar de pers lekte. Het kostte hem zijn nog prille politieke loopbaan. Dat valt misschien nog wel het meest te betreuren.
Youp: ‘Fantastisch ook dat de jonge Dordtse PvdA-politicus Ruben Schilt de regels onlangs heeft overtreden door uit de school te klappen over kankerverwekker Chemours. Dat is die pfaslozer. Pfasloser mag u het ook noemen. Ze probeerden met vier gemeentes te schikken op voorwaarde dat ze daarna geen procedure meer aan hun broek zouden krijgen. De ziekmakende gladjakkers hadden daar miljoenen voor over. Tegen die Ruben Schilt is aangifte gedaan omdat hij uit geheime raadsdocumenten gelekt heeft naar Zembla. Het zal allemaal heel kwalijk zijn, maar voor mij is dit joch een held. Hij kon het niet langer voor zich houden. En zo hoort het. Zeker als je 23 bent. Opeens geloof ik weer in een politicus. Ruben Schilt. Vrees dat hij nooit in een Roemeens steegje een emmer moet vullen. En ook dat hij nooit een tragische partijhopper wordt. Waarschijnlijk wordt hij binnenkort uit de partij gezet. Waarom? Omdat hij het spelletje niet begrepen heeft. En dat spelletje is? Bij een demonstratie een geitenpaadje kiezen.’
Tot zover Youp. Voor wie het nieuws niet zo volgt: een emmer (bij het studentencorps ook wel ‘gleuf’ genaamd) vullen in een Roemeens steegje slaat op het zoveelste misselijkmakende schandaal bij een studentenvereniging. Nu bij het christelijke L.A.N.X., waar de jonge mannenbroeders zonder twijfel perfect worden getraind in de mores die nodig is om in polderend Nederland een goed bestuurder te worden.
Politiek bedrijven in een democratische rechtstaat begint en eindigt met integriteit. In Hilversum openden we het politieke seizoen begin september met een avond in het Raadhuis over veiligheid en integriteit. Jammer dat veel raadsleden nog in vakantiesferen vertoefden en niet op kwamen dagen. Dat maakte de avond er niet minder geslaagd om. Wat is integriteit? Je ‘keurig’ aan de regels houden is niet het hele verhaal.
Ruben Schilt is in overleg met zijn fractie vertrokken. Uit de verklaring van PvdA Dordrecht: ‘Wij erkennen dat de zaak omtrent Chemours een gevoelig en complex onderwerp is, waarin de belangen van de stad en haar inwoners voorop staan. Het goed informeren van de inwoners van de stad is daarom van groot belang. Het lekken van vertrouwelijke informatie kan echter schadelijke gevolgen hebben voor het proces en kan er toe leiden dat het college van Burgemeester en Wethouders minder bereid is vertrouwelijke informatie te delen met de leden van de gemeenteraad. Daarom was het doorgeven van vertrouwelijke informatie aan de pers onverdedigbaar.’
Is dat zo onverdedigbaar? Je leest in deze verklaring de gewetensstrijd van de fractie, maar bij mij wint de gedachte dat het tientallen jaren lang welbewust én doelbewust vergiftigen van mens en milieu pas echt onverdedigbaar is. Chemours (PFAS, teflon etc.) is in handelen en denken een door en door giftig bedrijf, met ook nog de kwalijke reuk van maffioos de zaak verdoezelen. Gelukkig lijken de colleges (burgemeester en wethouders) van de vier betrokken gemeenten niet te zijn ingegaan op het misdadige voorstel van Chemours. Maar alleen al de omkooppoging vind ik, als behalve raadslid nog altijd ook journalist, ronduit misdadig. Zij mag niet buiten de publiciteit blijven.
In dezelfde NRC ook een groot verhaal over de criminele Rotterdamse familie Van der Vorm, waar burgemeester Aboutaleb heel naïef (laten we dat althans hopen) zo apetrots op was omdat de havenbaron aan liefdadigheid doet en de stad zoveel mooie kunst had ‘geschonken’, zoals het beeld van de ‘gewone Rotterdamse’ op het stationsplein. Jaja… ‘geschonken’ van ontdoken belastinggeld. NRC diste een stukje politieke geschiedenis op, over hoe nota bene een PvdA-minister van Financiën en zijn partijloze staatssecretaris eind jaren ’50 een bizarre, volstrekt onwettige rol speelden om de familie Van der Vorm belasting te laten ontduiken. Het bleek een leermoment voor de familie, die sedertdien meester is geworden in belastingontwijking, met dank dus aan PvdA-minister Hofstra. ‘In het algemeen belang’, zo reconstrueert NRC (overigens niet met instemming!)… tja, lag het maar zo eenvoudig. Net als in de kwestie Chemours/Ruben Schilt, wat is hier nu eigenlijk het algemeen belang?
Als PvdA’er ben ik, met Youp, vooral apetrots op onze 23-jarige Ruben Schilt. Zulk gewetensvol, jeugdig politiek talent hebben we keihard nodig, willen we de politiek weer geloofwaardig maken. En nee, dit is zeker geen pleidooi om lukraak geheime stukken te lekken. Absoluut niet. Wat mij wel dwars zit, is dat er kennelijk geen brede discussie ontstaat over de legitimiteit van het geheim maken van een poging tot omkoping van publieke bestuurders door Chemours.
Geef een reactie