Op deze website plaats ik onregelmatig verhandelingen over journalistiek, politiek en wat verder zoal ter tafel komt. Je vindt er ook literair bedoelde, korte verhalen. Het betreft op waarheid gebaseerde verdichting of gewoon fictie. Toevallige overeenkomsten met bestaande personen en gebeurtenissen kunnen even zo goed niet toevallig zijn.
Een bijzondere subcategorie betreft mijn ervaring met auto-immune limbische encefalitis. Het verslag daarvan bevat nauwelijks fictie, op een enkel gereconstrueerd voorval of gesprek na. Dito het verhaal over mijn hartoperatie en verwijzingen naar mijn adoptie.
De journalistieke en politieke verhandelingen op deze website mogen hoe dan ook serieus worden genomen. En in zekere zin geldt dat ook voor de korte verhalen, die in de regel te herkennen zijn aan een donkerblauwe letter. Wel eerst de disclaimer lezen… zeker als je stukken van deze website downloadt om er mij bij een rechter mee voor de oren te slaan (ik spreek helaas uit ervaring).
Over mij: sinds eind 2022 ben ik gemeenteraadslid voor de PvdA in Hilversum. Daarvoor enige tijd commissielid in dezelfde gemeente en van 2006 tot 2016 deelraadslid (ook nog even lid bestuurscommissie) in Amsterdam-Centrum. Aanvankelijk voor de SP, de laatste zes jaar voor de PvdA. Het wel en wee van de hoofdstad gaat mij nog steeds aan het hart maar Hilversum inspireert meer en meer, met zijn prachtige architectuur (o.a. Duiker en de onvermijdelijke Dudok), vriendelijke inwoners en schitterende natuur. Als journalist van huis uit voel ik mij sowieso thuis in de mediastad. Stukken op deze site over de Hilversumse politiek zijn per definitie op persoonlijke titel geschreven. Waar mijn standpunten afwijken van die van PvdA Hilversum – wat zelden het geval zal zijn – mag een ieder mij daarop aanspreken.
In een vorig leven was ik onder meer mediaonderzoeker annex woordvoerder van een kennis-/lobbyorganisatie op het gebied van racismebestrijding. Ook was ik enkele jaren docent Nederlands. Maar mijn werkzame leven stond vooral in het teken van de journalistiek. Amsterdammers en wat vakgenoten kennen mij als de oud-hoofdredacteur/directeur van MUG Magazine, het illustere maandblad voor minima in Amsterdam en omstreken. Van 2007 tot eind 2020 mocht ik de redactie van dit blad aanvoeren, tot ‘verschil van inzicht in de koers’ een einde maakte aan mijn dienstverband. Het toenmalige bestuur van de ideële uitgever stichting BBU is inmiddels ook vertrokken.
Als ‘afscheidsbonus’ raakte ik een juridisch gevecht verwikkeld om achterstallige pensioenbetalingen uitgekeerd te krijgen. In moreel opzicht gewonnen via een door de kantonrechter opgelegde schikking. Daarmee werd mijn aanspraak helaas niet volledig gematerialiseerd, vooral dankzij door de gemeentelijke sociale dienst royaal gesubsidieerde peperdure en uiterst agressieve rechtsbijstand aan de tegenpartij. Voor wie geïnteresseerd is, de stukken met betrekking tot die zaak zijn begin 2023 via de WOO (Wet Open Overheid) geopenbaard.